12 Mart 2009 Perşembe

1 SAAT ???


Sevgili blog dostlarım...
Arkadaşımın bana attığı mail ve beni etkileyen güzel bir yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum,
Burada sadece çalışan anne babalar değil ;tüm anne babaların evlatlarının herşeyden önce sevgiye, ilgiye ihtiyacı olduğunu belirtmeme gerek yok elbette...
Elbetteki hayat koşturması içinde ertelediğimiz çok şey oluyor ,ama unutmayalımki onlar bir daha bu yaşları yaşamayacak;
Zamanı geri getiremeyeceğimize göre anı yaşamak çok önemli değilmi;
Keyifli okumalar....

1 SAAT

Adam, akşam geç bir saatte işinden döndüğünde beş
yaşındaki oğlunu, kapıda kendisini beklerken bulur. Çok
yorgun ve perişandır. Çocuk heyecanla sorar:
- Baba, bir soru sorabilir miyim?
- Tabii ki sor bakalım ama kolay olsun.
- Bir saate kaç lira kazanıyorsun?
Baba, çok sinirlenir ve oğluna kızar.
- Seni ilgilendirmeyen işlerle ne diye uğraşıyorsun? Kaçsa kaç, sana ne?
Oğlan tekrar sorar:
- Sadece bilmek istiyorum, babacım. N'olur söyle, bir saatte kaç para kazanıyorsun?
- Peki o zaman. Madem çok merak ediyorsun, söylüyorum. Saatte 50 lira kazanıyorum. Mutlu oldun mu
şimdi? Çocuk birden çok üzülür, bu cevapla küçük belki de büyük hayalleri yıkılmış gibidir. Hemen kendini toparlayıp babasına sorar:
Baba, bana 25 lira borç verebilir misin?
Baba yine sinirlenir ve şöyle der:
Eğer saçma sapan bir şey ya da oyuncak almak için bu parayı istiyorsan derhal odana git bakalım ve
düşün.
Baban bütün gün sen, o saçma sapan, ne olduğu belirsiz şeyi al diye para kazanmıyor. Böyle
düşündüğün için yazıklar olsun sana!
Küçük oğlan sessizce odasına gider ve yavaşça kapısını kapatır. Baba ise daha da çıldırmış olarak kendikendine söylenir.
Sırf para alabilmek için bana böyle sorular sormaya nasıl cüret eder, diye düşünür.
Bir, bir buçuk saat geçmiştir ki baba artık sakinleşmiştir ve mantıklı olarak düşünmeye başlar. Belki degerçekten alması gereken çok önemli bir ihtiyacı vardır diye hayıflanır. Bugüne kadar oğlununkendisinden hiç para istemediğini hatırlar.
Doğru oğlunun odasına gider. Kapıyı açar ve oğluna sorar:
- Uyudun mu oğlum?
- Hayır, diye cevap verir oğlan.
Baba devam eder...
Çok yorgundum, o yüzden sana karşı biraz haksızlık ettiğimi düşündüm ve işte al, istediğin 25 lira.
Çocuk, sevinçle yatağında zıplar. Parayı alırken babasına sarılıp 'sağol babacım, yaşasın' der ve
heyecanla yastığının altındaki buruşuk paraları çıkarıp, saymaya başlar. Baba, oğlunun zaten parası
olduğunu fark edince yeniden sinirlenir. Çocuk tek tek paraları sayarken, baba hiddetle sorar:
- Madem paran vardı neden benden istedin?
- Çünkü yeterince param yoktu da ondan. Ama şimdi tamam. İstediğimi satın alabilirim artık. Yaşasın!
Ve çocuk babasının şaşkın bakışları üzerinde, devam eder:
- Babacım, şimdi 50 liram var ve senin bir saatini satın almak istiyorum. Yarın eve erken gel ki birlikte
yemek yiyip harika zaman geçirelim.
Baba çökmüştür, oğluna sarılır ve onun kendisini affetmesini ister.
Sözüm çok çalışanlara... Zaman büyük bir hızla akıp gidiyor ve biz, bizi sevenlere ve
sevdiklerimize dokunamadan konuşamadan, koklayamadan, bir şeyleri paylaşamadan, gözümüzün,
gönlümüzün arasından kayıp gitmesine izin veriyoruz.
Sürekli, hiç bitmeyen bir işimiz var.
Eğer yarın
başımıza bir şey gelirse, çalıştığımız şirket, yerimize birkaç saatte bile yeni birini bulabilir.
Ya geride bıraktığımız sevdiklerimiz, bizi sevenler? Onlar bu boşluğu nasıl dolduracak?
Yeni yıldan başlayarak değil hemen şimdi, bir saatlik kazancınızı sevdiklerinizle paylaşmaya nedersiniz? Eminim karşılığı, paha biçilmez olacak.

18 yorum:

Adsız dedi ki...

çok etkileyici gerçekten...sevdiklerimize yeterli ilgi ve özeni gösteremiyoruz malesef hayatı yaşarken..çok teşekkürler canım paylaşımın için...

ummugulsum dedi ki...

ıbret verıcı bı hıkaye bence
gozlerımı dolddurdu..

My Smitten World dedi ki...

;(
harika!!!

Güneş Akay dedi ki...

Bu maili daha öncelerde de okudum ve her okuduğumda çok etkilenirim.
www.gunescuneyt.com
Sevgiler

Defnenin Annesi dedi ki...

Ne yazikki bazen zamanin kiymetini unutuyoruz. Ben hayatimda ilk defa kizimla evde oturuyorum. Ilk baslarda kendimi cok kötü hissediyordum, ama simdi kizimla zaman gecirmenin keyfini cikariyorum...

Unknown dedi ki...

Canım daha öncede okumuştum bu hika
yeyi yine büyük keyifle okudum.Ha
yat koşuşturması yüzünden maalesef
çocuklarımızı ihmal ediyoruz ama onlar canımız kocaman öptüm...

SMİLENA dedi ki...

çok güzel bir yazı .paylaşımın için teşekkürler

Unknown dedi ki...

Çök güzel bir hikaye , çocuklarımızın geleceğini sadece para kazanmakla sağlayamayacağımızı. İlgi ve sevgininde gerektiğini ne güzel anlatmış.

fiko-yağız mutfakta dedi ki...

inan gözlerim doldu hayat akıp gidiyor ve biz çocuk olduğumuzu unutuyoruz içimizdeki çocuğu öldürüyoruz çocuklarımıza sevdiklerimize yeteri kadar vakit ayıramıyoruz ben akşam gidince herşeyi bir kenara bırakıp oğlumla oynayacağım ve umarım hayat akıp giderken ben bu hikayeyi hiç unutmam ve her akşam oğluma vakit ayırırım. sağol çok anlamlı bir yazııı sevgilerimle fikriye

İlknur dedi ki...

çok ama çok güzeldi.çok etkileyiciydi.bayıldım...

sihirlirloklava dedi ki...

maalesef ki benim oğlum da babasının kendinden kaynaklanmayan iş şartları yüzünden çoğu akşam onu görmeden uyuyor.Hatta birgün 'baba bu akşam uyumadan gelebilecek misin'dedğinde eşimi hüngür hüngür ağlattı.elimizde olmayanlara yapacak birşey yok ama yapabileceklerimiz için mutlaka çaba göstermeliyiz...sevgiler

Paşa dedi ki...

ne kadar güsel di saol canım anlayana mesaj ...süperdi..

Mehtap dedi ki...

Bende daha önce okumuştum ama sürekli hatırda olması gereken bir öykü.Hatırlattığın için ve de paylaştığın için teşekkürler canım.sevgiler.

Gamzelianne dedi ki...

Daha öncede gözümde yaşla okumuştum, yine öyle oldu..Çok etkileyici gerçekten...Değil saat, her dakikanın büyük önemi var hayatımızda, geri gelmeyen tek şey zaman malesef...Bizlerde çalışıyoruz, hayat şartları bunu gerektiriyor, ama çok zaman değil, var olan zamanı en iyi şekilde değerlendirmek için de elimizden geleni yapıyoruz..

renklipastalar dedi ki...

Gamzeli anne, güzel bir yazı yayınlamışsın. Bende herkez gibi duygulandım okuruken. Belki bir anne olmanın verdiği duygulardan ve hassiseyetten dolayı etkilendik bukadar. Çocuklarım benim herşeyim. Ev hanımı olmama rağmen istediğim gibi vakit ayırmıyorum aslında. Herzaman yapacak bir iş var. Buyüzden çocuklarımla anlaştık. Pazar günümüzü birbirimize ayırıyoruz. Ben kesinlikle temizlik felan yapmıyorum o gün, onlarda o güne ödev bırakmıyorlar ve arkadaşlarıyla program yapmıyorlar. Ne bileyim işte, kendimizce yoğun yaşantılarda bir çözüm bulduk gibi. Ama tabiiki hergün vakit ayrılmalı sevdiklerimize. Neyse, yaz yazabildiğin kadar. Tutmayın beni dermişimmm. Hadi hayırlı cumalar şimdiden, Görüşmek üzere..

harosa dedi ki...

iyi akşamlar canım ziyaretine geldim

kuzularım ve ben dedi ki...

bu konuda içim çokk rahat çocuklarıma kendim sevgi görmediğim için bu sevgiyi fazlasıyla hissettirdiğimi düşünüyorum aynı şekilde babada öyle .

Bir Dut Masalı - nUnU dedi ki...

EVET GAMZELİM HAKLISIN ŞÜPHESİZ !!
HARİKA BİR PAYLAŞIMDI.
SEVGİLER.